چندپتانسیلی بودن بده؟!

اسیر فرهنگ عجیبی هستیم

توی دوره ای هستیم که تا همین چند دهه ی پیش،شغل بچه ها براساس شغل پدرانشون انتخاب میشد…

مدت ها گذشت تا بالاخره مردم فهمیدند که هر کاری به استعداد نیاز داره بنابراین از بچگی به روحیه ی بچه هاشون دقت می کنن،اگه بچه از آمپول نترسه یعنی اینکه به درد دکتر شدن میخوره،اگه بچه پیچ و مهره های جاروبرقی رو دربیاره باید بره مهندس بشه و این داستان خنده دار ادامه داره تا زمانی که بچه ها توی دوران دبیرستان به روشی کاملا علمی استعداد یابی می شن به این صورت که

اگه ریاضیشون خوب باشه میرن رشته ی ریاضی و از اونجا میرن به رشته های دانشگاهی برق یا مکانیک یا عمران که سطحش از بقیه ی رشته های ریاضی بالاتره ظاهرا و بقیه هم چهارسالی توی رشته های دیگه درس میخونن و آخر حسابدار یک شرکتی جایی میشن

اونایی که توی دبیرستان به زیست علاقه دارن و به خصوص اگه از دیدن خون نترسن! میرن رشته ی تجربی و سال ها پشت کنکور می مونن تا بالاخره پزشکی قبول بشن و هویت از دست رفته شون رو به دست بیارن!

اگه هم توی دبیرستان اهل درس نباشن میرن رشته های هنری و…

خبر بد اینکه قسمت بزرگی از این جمعیت، قربانی نگرش تک مسیره بودن و آگاهی نداشتن به روحیات چندپتانسیلی خودشونن

و خبر خوب اینه که ما اینجا بهترین و سریع ترین مسیر ها برای موفقیت شغلی و فردی آدمای چندپتانسیلی رو آموزش میدیم.

برای آشنا شدن با ذهن خلاق چندپتانسیلی ها این ویدئوی 3 دقیقه ای رو از دست ندید.

راستی این عکسی که برای مقاله در نظر گرفتم عکس خانوم امیلی وپنیک نویسنده ی کتاب چگونه همه چیز باشیم که به طور اختصاصی درباره ی چندپتانسیلی ها نوشته شده

با من همراه باشید